Της Άννας Στεργίου (annastergiou11@yahoo.com)
Όσοι έχουμε γνωρίσει τον Νίκο Καρανίκα από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ από κοντά κι όχι από διαρροές, ξέρουμε πως η δημόσια εικόνα του, τον αδικούσε πολύ. Αεικίνητος, νευρικός, έντονος, δυναμικός ή υποτονικός, ανάλογα με το ποιο πολιτικό χαρτί ήθελε να κατεβάσει στο τραπέζι.
Ο ίδιος, η αλήθεια είναι πως δεν έκανε τίποτα για να τη φτιάξει. Κάποια στιγμή ίσως αποδέχτηκε τελικά ότι η εξουσία πάει μαζί με τη σκληρότητα και την απάνθρωπη μερικές φορές μεταχείριση. Γιατί ο Καρανίκας δεν υπήρξε ποτέ από τους καλοπληρωμένους της Βουλής ούτε από τους βολεμένους γενικώς. Μπροστά στη δουλειά, που είχε κάνει για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ προς τα μπρος, τα όσα του προσφέρθηκαν μάλλον ήταν ψίχουλα. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ – κι αυτό είναι μία από τις μεγαλύτερες παθογένειές του – είναι πως δεν στηρίζει και πολύ τους ανθρώπους του.
Καίτοι μεγαλύτερος από τον Αλέξη Τσίπρα είχαν ξεκινήσει μαζί. Είναι από τους ανθρώπους της Αριστεράς, που έχουν άποψη. Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έφτασε ως τις παρυφές της εξουσίας το χρωστά σε ανθρώπους, που ήταν δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα και τον στήριξαν πολύ πληρώνοντας συχνά οι ίδιοι πολύ μεγαλύτερο βάρος, απ΄ αυτό, που τους αναλογούσε.
Εκ των αδικημένων του ΣΥΡΙΖΑ
Τολμώ να πω, για όσους δεν τον ξέρουν ότι ίσως είναι η πιο αδικημένη περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, βαλλόμενος διαρκώς κι από πολλές πλευρές. Έτρεξε πολλά, γνωρίζει τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ από κάτω κι από πάνω όσο πολύ λίγοι στο κόμμα. Γνωρίζει και την τελευταία καρφίτσα.
Και κυρίως είναι σφίγγα, όταν θέλει, όντας αληθινός σωματοφύλακας του Αλέξη Τσίπρα και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Κάποιοι δεν του το συγχωρούσαν πως ένας τύπος από τα ΤΕΙ, που ασχολήθηκε με τον τουρισμό βρίσκεται δίπλα ακριβώς στον πρωθυπουργό.
Όποιος είναι στη Βουλή ξέρει ότι ο Καρανίκας ήταν από εκείνους, που ερχόταν από τους πρώτους στο γραφείο, έλυναν προβλήματα, που προέκυπταν από το πουθενά. Ποτέ δεν προσπάθησε να το κεφαλαιοποιήσει πολιτικά, αν και από πολλούς, που είναι μέσα στη Βουλή, είναι πιο διαβασμένος και με ικανότητα να διαβάζει τις πολιτικές εξελίξεις.
Κυρίως όμως κατάφερε να τρέξει πολύ γρήγορα δυο νομοσχέδια, που έφερναν επενδύσεις αρκετών εκατομμυρίων ευρώ στην ελληνική οικονομία. Προσέφερε ανακούφιση σε ανθρώπους, που είχαν μεγάλα προβλήματα υγείας (παρηγορητική αγωγή) και στήριξη στο κομμάτι της απασχόλησης. Το νομοσχέδιο για την κάνναβη, αν το άφηνε σκέτο στο υπουργείο Γεωργίας κινδύνευε να βαλτώσει εντελώς αλλά βρήκε επιστημονικά κι υπηρεσιακά στελέχη, που έβαλαν πλάτη. Εξαιτίας του βελτιώθηκε αισθητά κι η νομοθεσία για τους Κοινωνικούς Συνεταιρισμούς.
Ομολογώ πως θέλει γενναιότητα έστω και μετεκλογικά από πλευράς Άδωνη Γεωργιάδη να κάνει μία τρίτη κωλοτούμπα μετά το θέμα του Ελληνικού, τη Συμφωνία των Πρεσπών, διαφωνώντας και με τον πρώην συγκάτοικο στο ΛΑΟΣ, Μάκη Βορίδη, ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε για να το σταματήσει. Κι ήθελε η αλήθεια μεγάλη πολιτική γενναιότητα να πει μία καλή κουβέντα και για τον Νίκο Καρανίκα.
Τα ΤΕΙ κι οι άριστοι
Χτυπώντας τον Καρανίκα για το πτυχίο του, είναι σαν να χτυπάμε όλη μας την τεχνολογική εκπαίδευση. Υπήρχαν ΤΕΙ, που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι ΑΕΙ, αλλά κανείς υπουργός Παιδείας, δεν ήθελε να έρθει σε κόντρα με πρυτάνεις άλλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Το τόλμησε η αλήθεια είναι άκομψα, ο Κώστας Γαβρόγλου.
Σήμερα και η τεχνολογική εκπαίδευση στα χέρια της Νίκης Κεραμέως έχει καταβαραθρωθεί. Είναι άλλο ένα επίτευγμά της, με τα μύρια όσα έχει περάσει στα χέριά της η ελληνική εκπαίδευση. Ενδεχομένως, μπορεί να κερδίσει επάξια το πρώτο βραβείο της χειρότερης υπουργού Παιδείας, που έχει δει η ελληνική δημοκρατία, από το 1974 κι έπειτα.
Αυτό, που λείπει από πάρα πολλούς, που μπορεί να κατέχουν την επιστημονική γνώση, να είναι εξαιρετικοί επιστήμονες αλλά δυστυχώς η κοινότητα του Πανεπιστημίου δεν είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της κοινωνίας μας. Υπάρχουν άνθρωποι, που δυστυχώς, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, δεν κατάφεραν μήτε να μπουν σε ΑΕΙ ή σε ΤΕΙ κι όχι πάντα με δική τους υπαιτιότητα ή να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε αυτά.
Τους χρειαζόμαστε όλους λοιπόν, για να μπορέσουν να προχωρήσουν πράγματα στην ελληνική κοινωνία. Και χρειαζόμαστε και δημοσιογράφους, που δεν θα λοιδωρούν κάποιον, επειδή έτσι άκουσαν ή επειδή έτσι τους είπε το μαγαζί τους. Γιατί όλοι όσοι έχουν όρεξη, πείσμα και διάθεση να πάνε αυτόν τον τόπο πιο μπροστά είναι “άριστοι”. Στην πράξη.
