Μόνο μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, θα μπορέσει να πλαισιώσει τις προοδευτικές δυνάμεις που υπάρχουν στην κοινωνία και να κλείσει τις ανοιχτές πληγές.
Μέσα στη μαυρίλα της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, που τείνει να καταντήσει μια θλιβερή καθημερινότητα, ένα καλό νέο, επικοινωνιακό αλλά και ουσίας, που δείχνει ότι κάποια αντανακλαστικά λειτουργούν έστω και με καθυστέρηση: Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ) επέβαλε πρόστιμο 180.000 για 8 από τα επεισόδια της τηλεοπτικής εκπομπής Bachelor που προβλήθηκαν στις 7, 8, 10, 16, 17, 23 και 24 Σεπτεμβρίου και την 1 Οκτωβρίου 2021. Το εν λόγω ποσό «σπάει» σε τρία πρόστιμα και έχει ενδιαφέρον η αιτιολογία που φέρει το καθένα, καθώς:
- Τα 50.000 ευρώ αφορούσαν σε «δυσμενή διάκριση προσώπων στη βάση του φύλου», λόγω παραβίασης διατάξεων περί ισότητας φύλων και προβολής έμφυλων στερεοτύπων
- Τα 80.000 ευρώ σε «ποιοτική υποβάθμιση προγράμματος (μη τήρηση κανόνων ευπρέπειας στη γλώσσα και τη συμπεριφορά)»
- Τα 50.000 ευρώ σε «προσβολή προσωπικότητας, και δη της αξιοπρέπειας των τηλεθεατών».
Ένα μέρος λοιπόν του προστίμου αφορά αμιγώς στο σεξισμό ο οποίος ήταν διάχυτος στο συγκεκριμένο άθλιο, τηλεοπτικό υπο-προϊόν, που πρόσβαλλε την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα ολόκληρου του τηλεοπτικού κοινού, μαζί και τις συμμετέχουσες και τους συμμετέχοντες σε αυτό, όπως αναλύεται και στα πρόστιμα που του επιβλήθηκαν.
Δυστυχώς όμως η συγκεκριμένη εκπομπή συνιστά την απωθητική, απαράδεκτη, κορυφή ενός παγόβουνου σεξισμού και έμφυλων στερεοτύπων που αναπαράγονται καθημερινά στον τύπο, στις εκπομπές, στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ), στο δημόσιο διάλογο. Τα παραδείγματα πολλά, άλλα συγκαλυμμένα και άλλα όχι, σε σημείο να γίνονται κυρίαρχος δημόσιος λόγος, να γίνονται «κανονικότητα». Διαπίστωση εν έτη 2022, ότι η εικόνα γυναικών στη διαφήμιση είναι λίγο πολύ αυτή που ήταν πάντα.
Η γυναίκα ερωτικό αντικείμενο ή η γυναίκα νοικοκυρά και μητέρα, εγκλωβισμένη στο σταθερό έμφυλο στερεότυπο με μικρή διαφοροποίηση πέραν αυτού. Και ενώ η εικόνα που μπαίνει στο σπίτι είναι γεμάτη εικόνες γυναικών ως «εργαλεία» πώλησης και διαφήμισης, οι γυναίκες που εμφανίζονται σε πάνελ συζήτησης είναι συντριπτικά λιγότερες από τους άνδρες συναδέλφους τους. Η εικόνα τους από ότι φαίνεται, αρκεί, η γνώμη τους περιττεύει.
Μια κοινωνία αλλάζει από την βούληση της πολιτείας και τη νεολαία. Τα παιδιά και οι νέοι μπορούν να εκπαιδευτούν να αναγνωρίζουν να αποφεύγουν -και κυρίως- να μην αναπαράγουν σεξιστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές αλλά χρειάζονται επιμόρφωση και παραδείγματα. Και εδώ η Πολιτεία δεν είναι απλώς απούσα αλλά κάνει και επιλογές προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση εισάγοντας το θεσμό της θεματικής εβδομάδας, που μιλούσε για Δημοκρατική Συνύπαρξη και Ανθρώπινα Δικαιώματα και Έμφυλες ταυτότητες, περνώντας τις αρχές της συμπερίληψης και του σεβασμού στο διαφορετικό.
Το νέο ΥΠΑΙΘ έσπευσε να καταργήσει το πρόγραμμα και να το αντικαταστήσει από αντιεπιστημονικά και σκοταδιστικά προγράμματα, βγαλμένα από κάποιο μεσαιωνικό ψυγείο, τύπου «Προγεννητικής Αγωγής» με τη θεωρία του «αγέννητου παιδιού», τα οποία μάλιστα έχουν και την τάση να ανακαλούνται μέσα σε ένα σαββατοκύριακο, μόλις οι πολίτες τα πάρουν είδηση.
Το υπερσυντηρητικό κοινό και το κίνημα Metoo
Η, δε, συνέχεια, που ήρθε στη δημοσιότητα με την έγκριση αμφιβόλου ποιότητας «εκπαιδευτικών» προγραμμάτων από ιδιωτική επιχείρηση συμφερόντων υπουργού της κυβέρνησης αποδεικνύει και ποια είναι η γενικότερη λογική που διέπει τις επιλογές του ΥΠΑΙΘ.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθώντας να ικανοποιήσει μόνο το κομματικό της ακροατήριο πέφτει σε αντιθέσεις που εξοργίζουν την κοινωνία καθώς παρουσιάζει πότε ένα πρόσωπο δήθεν φιλελεύθερο και άλλοτε υπερσυντηρητικό.
Δεν ξεχνάμε ότι ενώ ένα προοδευτικό και συνάμα δοκιμαζόμενο τμήμα της κοινωνίας μας έκανε τις καραντίνες και τα αδιέξοδά τους καταλύτη διογκώνοντας το κίνημα #MeToo, η κυβέρνηση παρέμεινε αδιάφορη (η στάση της Υπουργού Πολιτισμού είναι χαρακτηριστική) και πέρα από δυο τρεις κινήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα άφησε και αυτή την κοινωνική δυναμική αναξιοποίητη.
Βέβαια τα στελέχη της κυβέρνησης προεκλογικά μιλούσαν ξεκάθαρα για νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα στην οικονομία και συντηρητικό στο κοινωνικό κράτος. Ωστόσο, θα περίμενε κάποιος ότι η ιδεολογική αρτηριοσκλήρωση της κυβέρνησης και η άρνηση της πραγματικότητας, που εκπορεύεται από την αλαζονεία της, θα μετριαζόταν από την αγωνία εκατοντάδων γυναικών που εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο Νόμο για την συνεπιμέλεια. Επίσης, η άρνηση της κυβέρνησης να αναγνωρίσει το γεγονός ότι οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί δραματικά προκαλεί αλγεινή εντύπωση.
Κυβέρνηση Μητσοτάκη: ούτε θέλει ούτε μπορεί…
Απόδειξη αποτελούν οι συνεδριάσεις των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών για θέματα Ισότητας των Φύλων, όπου κάθε φορά που αναφέρεται από την πλευρά της αντιπολίτευσης το γεγονός της αύξησης των γυναικοκτονιών και της γυναικείας κακοποίησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η κυβέρνηση πετάει την μπάλα στην εξέδρα, κάνοντας αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση μιλώντας για τα νούμερα των γυναικοκτονιών τα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και για την αυστηροποίηση των ποινών την ίδια στιγμή, που ο επικεφαλής των συνδικαλιστών της ΕΛ.ΑΣ έδινε «οδηγίες» σε τηλεοπτικό πάνελ για το πώς θα μπορούσε να ξεφύγει από τη δυσμενή θέση στην οποία βρέθηκε ένας γυναικοκτόνος.
Συμπέρασμα: μια νεοσυντηρητική κυβέρνηση όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη ούτε θέλει αλλά ούτε και μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και στα προβλήματα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Μόνο μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, προοδευτική στην ουσία της και όχι στο φαίνεσθαι, θα μπορέσει να πλαισιώσει τις προοδευτικές δυνάμεις που υπάρχουν στην κοινωνία και να κλείσει τις ανοιχτές πληγές. Και στα έμφυλα ζητήματα και στα θέματα των δικαιωμάτων γενικότερα. Αρκετός χρόνος χάθηκε.
