Στον συγγραφέα Ζήσιμο Λορεντζάτο (1915-2004), μια ξεχωριστή μορφή των γραμμάτων μας, που ασχολήθηκε συστηματικά με την πνευματικότητα και γενικότερα την ελληνική παιδεία, είναι αφιερωμένος ο τόμος που μόλις κυκλοφόρησε από το Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία. Ο Λορεντζάτος ήταν από τους ανθρώπους του πνεύματος, που μελέτησε το έργο του Έντγκαν Άλαν Πόε, προσέφερε πολλά με τη μελέτη του έργου του Διονυσίου Σολωμού, επανασύστησε στο κοινό το έργο των μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών ή μετέφρασε σημαντικά έργα κι έγραψε δικά του πονήματα.
Στην έκδοση, περιλαμβάνονται οι εισηγήσεις της εκδήλωσης, που διοργανώθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής στις 29 Ιανουαρίου 2020, στο πλαίσιο του Κύκλου «Πρόσωπα Άξια Τιμής», και συντόνισε ο
Διονύσης Καψάλης, διευθυντής του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης. Γράφουν οι:
Μανόλης Παπουτσάκης, διευθυντής του Δελτίου Βιβλικών Μελετών, (Σεφέρης και Λορεντζάτος: «Ὁ ἀγνοημένος δρόμος» και «ὁ μακρύτερος δρόμος»)
Γιάννης Δημητρακάκης, επίκουρος καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης, (Η κριτική της Ιστορίας στη Μικρὰ Σύρτι του Ζήσιμου Λορεντζάτου)
Σταύρος Ζουμπουλάκης, συγγραφέας, (Η Ελλάδα του Λορεντζάτου)
Όπως σημειώνει στον πρόλογο της έκδοσης ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, «ο Ζήσιμος Λορεντζάτος τράβηξε έναν δρόμο ασύχναστο και πήρε, στα νεοελληνικά γράμματα του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, μια θέση εντελώς δική του. Το ερώτημα, που έθεσε με τόση ένταση για τη σχέση ποίησης και μεταφυσικής είναι ουσιαστικά το ερώτημα για ποιο λόγο να διαβάζουμε ποίηση (και να ασχολούμαστε με τα έργα της τέχνης, γενικότερα), αν δεν μας βοηθάει να ζήσουμε ανθρωπινά. Ό,τι και αν πιστεύουμε για τη δική του απάντηση, το έργο του βρίσκεται εδώ
μπροστά μας, για να μας καλεί επιτακτικά να μην προσπεράσουμε το ερώτημα αλλά να το σκεφτούμε με τη σοβαρότητα που του πρέπει, πριν δώσουμε τη δική μας ο καθένας απάντηση».
